Eerst willen wij u proberen uit te leggen wat carnaval is. Dit vooral voor de mensen van buiten Wjeeldrecht, waarvan er veel in onze plaats wonen. Er zijn verschillende benaderingen bekend, het carnaval vieren is ook erg plaatsgebonden. Welke versie het meest op onze manier van carnaval vieren aansluit is deze:

Vroeger

Tot zover je je maar kunt bedenken, hadden de mensen al feesten. Er werd het hele jaar hard gewerkt en die feesten waren iets waar ze lange tijd naar uitkeken. Ook de Grieken en Romeinen hielden van verkleden, dansen, drinken en optochten.

Bij de germanen vinden we al het woord “carne vale”, waarbij de drijfveer was; het opmaken van de wintervoorraden. Deze motivatie werd door de kerk gezien als heidense feesten, welke toch moeilijk te bestrijden waren. Zwartkijkers duidden op tekenen van verval en vreesden ontaarding van het volkse karakter van het feest. Ook de overheid probeerde het feest te verbieden maar slaagde er niet in de “heydense dirtelheyt” te verbannen. Steeds opnieuw kwamen groepen mensen bij elkaar om de carne vale uitbundig te vieren. Een realistische oplossing was de carne vale een formeel plaatsje te geven binnen de kerkelijke kalender, zonder inhoudelijk te worden aangetast. Zo werd het carne vale het afscheid van het vlees

Het begin van het vasten.

Vroeger werd dit feest in heel Nederland gevierd, zo plus minus tot de 18e eeuw. Daarna is onder invloed van de protestante kerken het feest verdreven uit het noordelijke gedeelte van het land, maar de sotternij was en bleef het kernpunt van de oude Brabantse feestcultuur.

In vroegere jaren gingen mensen in deze streek koeren. Men verkleedde zich (jong en oud) om zich vervolgens huis aan huis te laten bekijken. Er moest geraden worden wie er achter het masker verborgen zat. Als beloning kreeg men een stukje vlees of een oliebol. Later gingen de kinderen nog rond roepend; “koere, koere”. Zij werden beloond met versnaperingen of centen. In de omliggende dorpen ging men rond met de rommelpot. De kinderen hadden een blik of een potje, waarvan de open bovenkant overspannen was met een varkensblaas. In het blikje zat iets wat rommelde. Het geheel werd aan een stok gebonden en zo trok men rond om huis aan huis liedjes te zingen. Carnaval zet even de wereld op z’n kop.

De prins

Er wordt iemand tot prins uitgeroepen. Deze krijgt symbolisch de sleutel van het gemeentehuis en wordt de macht overgedragen. Degenen die in het dagelijks leven die macht hadden, hebben dit volksvermaak altijd met groot wantrouwen bekeken. Want…wanneer mensen maskers dragen, vervallen alle geboden en verboden. Dat is ook de kern van het carnaval. Zoals gezegd heeft iedere plaats veelal eigen carnavaleske gebruiken.

In Wjeeldrecht is een legende het uitgangspunt

Vroeger lag er bij Woensdrecht een groot moerasgebied dat “de Wjeel” genoemd werd. Op een dag reed er een koets met 4 paarden vanuit Antwerpen richting Rotterdam. Bij de afspanning (dit was een rust- en voederplaats voor paarden) van Woensdrechtzijn de paarden en de koets in de Wjeel terecht gekomen en verdronken. Er is nooit meer iets van teruggevonden, tot op zekere dag een snoek kwam opduiken met het gareel van een de paarden achter zijn kop. Zo werd het aan de kinderen verteld.

Onze grootste boer gaat deze snoek ieder jaar weer uit de Wjeel vissen en neemt een flesje Wjeelwater mee voor alle leden van de ploeg om het verblijf van de snoek in Wjeeldrecht aangenamer te maken.

De dorpen Hoogerheide en Woensdrecht zijn dus vernoemd naar een moerasgebied en worden “Wjeeldrecht” genoemd. De grenzen lopen van schaliehoef tot Calfven en ut slikgat tot Akkerven. De inwoners van Wjeeldrecht zijn de snoeken die al naar gelang je het opvat, in het gareel lopen of er juist uitspringen. Nu zijn de mensen van Wjeeldrecht er altijd graag “bij” geweest, want: “Agge mar leut et”,dan leefde! In 1961 is bij enkele mensen uit verschillende verenigingen, die elkaar vaak tegenkwamen, het plan geboren een carnavalsvereniging op te richten. Die mensen waren: C. Cleiren, A. Schuurbiers, H. de Vos en J. Neelen.